پلی یورتان polyurethane
تاریخچه پلی یورتان :
اگرچه اولین واکنش هاي منتج به پیدایش پلی یورتان ها به سال 1849 برمی‌گردد، اما تا سال 1937فعالیت هاي خاصی در این زمینه صورت نپذیرفت.
اولین مواد در سال 1941 به صورت الیاف، با نامپرلونیو 1 و ایگامیدیو 2 در کشور آلمان به بازار عرضه گشت و پس از آن قابلیت کاربرد پلی یورتان ها درتهیه چسب ها، اسفنج ها، روکش ها و چرم هاي مصنوعی مورد توجه واقع گشت. فعالیت هاي موازي نیز در کشورهاي انگلیس و آمریکا بین سال هاي 1941 تا 1958 ، باعث به دست آمدن انواع متنوعی از محصولات پلی یورتانی گردید.
تاریخچه پوشش هاي پلی یورتان به پایان سال 1930 و کشف پلیمریزاسیون افزایشی دي ایزوسیانات، توسط اتوبایر و همکاران بر می گردد. همین واکنش، کلید تولید پلی یورتان و پلی یوریاگردید.
پلی یورتان، حاصل واکنش گرمازا بین دي یا پلی ایزوسیانات با ترکیبات حاوي گروه هاي هیدروکسیل چون پلی ال می‌باشد. اما اغلب دي یا پلی ایزوسیانات ها می تواند با ترکیبات حاوي هیدروژن فعال، چون آمین ها، واکنش بسیار سریع‌تري داشته باشند. این واکنش مبناي تشکیل ساختمانی پلی یوریا است. از آنجا که وجود زنجیره پلی یوریا در بسیاري از محصولات پلی یورتان، زنجیر و یا جزء رزین که به صورت جزیی یا کلی به extender به دلیل مصرف آمین ها به عنوان جاي پلی ال قرار می‌گیرد، غیر قابل پیش بینی نیست، اصطلاح پلی یورتان و یا یورتان (جهت توصیه کلیه پلیمرهایی که حاصل واکنش دي یا پلی ایزوسیانات هستند و از جمله (پلی یورتان مصرف می شده است. بنابراین صنعت پوشش مابین محصولات پوششی بر پایه ایزوسیانات / آمین و ایزوسیانات / چل یال در طی سالیان گذشته تفاوتی قائل نبوده است و این سیستم هاي پوششی کلاً با نام پوشش هاي پلی یورتان معروف بوده اند.
پوشش هاي الاستومری Texaco chemical (Huntsman) این بحث تا سال 1989 که شرکت
پلی یوریاي 100 درصد جامد قابل پاشش را بر پایه پلی اتر آمین جفامین، به عنوان محصولی ویژه با مزایا و مشخصات فوق العاده به بازار عرضه نمود، ادامه داشت. از آن پس الاستومر پاششی پلی یوریای 100 درصد
جامد به عنوان یک تکنولوژي پیشرفته جدید پذیرفته شد و متعاقبا انجمن توسعه پلی یوریای
در سال 2000 تاسیس یافت. مطابق استاندارد هاي این انجمن محصولی پلی یوریا نام می گیرد، (PDA)
که محتوي پلی ال هیدرول آن از 80 درصد کمتر نباشد. بنابراین بین این دو پارامتر می توان سیستمی از ترکیب یا هیبرید پلی یوریا/ پلی یورتان داشت. ادامه دارد......................
اولین مواد در سال 1941 به صورت الیاف، با نامپرلونیو 1 و ایگامیدیو 2 در کشور آلمان به بازار عرضه گشت و پس از آن قابلیت کاربرد پلی یورتان ها درتهیه چسب ها، اسفنج ها، روکش ها و چرم هاي مصنوعی مورد توجه واقع گشت. فعالیت هاي موازي نیز در کشورهاي انگلیس و آمریکا بین سال هاي 1941 تا 1958 ، باعث به دست آمدن انواع متنوعی از محصولات پلی یورتانی گردید.
تاریخچه پوشش هاي پلی یورتان به پایان سال 1930 و کشف پلیمریزاسیون افزایشی دي ایزوسیانات، توسط اتوبایر و همکاران بر می گردد. همین واکنش، کلید تولید پلی یورتان و پلی یوریاگردید.
پلی یورتان، حاصل واکنش گرمازا بین دي یا پلی ایزوسیانات با ترکیبات حاوي گروه هاي هیدروکسیل چون پلی ال می‌باشد. اما اغلب دي یا پلی ایزوسیانات ها می تواند با ترکیبات حاوي هیدروژن فعال، چون آمین ها، واکنش بسیار سریع‌تري داشته باشند. این واکنش مبناي تشکیل ساختمانی پلی یوریا است. از آنجا که وجود زنجیره پلی یوریا در بسیاري از محصولات پلی یورتان، زنجیر و یا جزء رزین که به صورت جزیی یا کلی به extender به دلیل مصرف آمین ها به عنوان جاي پلی ال قرار می‌گیرد، غیر قابل پیش بینی نیست، اصطلاح پلی یورتان و یا یورتان (جهت توصیه کلیه پلیمرهایی که حاصل واکنش دي یا پلی ایزوسیانات هستند و از جمله (پلی یورتان مصرف می شده است. بنابراین صنعت پوشش مابین محصولات پوششی بر پایه ایزوسیانات / آمین و ایزوسیانات / چل یال در طی سالیان گذشته تفاوتی قائل نبوده است و این سیستم هاي پوششی کلاً با نام پوشش هاي پلی یورتان معروف بوده اند.
پوشش هاي الاستومری Texaco chemical (Huntsman) این بحث تا سال 1989 که شرکت
پلی یوریاي 100 درصد جامد قابل پاشش را بر پایه پلی اتر آمین جفامین، به عنوان محصولی ویژه با مزایا و مشخصات فوق العاده به بازار عرضه نمود، ادامه داشت. از آن پس الاستومر پاششی پلی یوریای 100 درصد
جامد به عنوان یک تکنولوژي پیشرفته جدید پذیرفته شد و متعاقبا انجمن توسعه پلی یوریای
در سال 2000 تاسیس یافت. مطابق استاندارد هاي این انجمن محصولی پلی یوریا نام می گیرد، (PDA)
که محتوي پلی ال هیدرول آن از 80 درصد کمتر نباشد. بنابراین بین این دو پارامتر می توان سیستمی از ترکیب یا هیبرید پلی یوریا/ پلی یورتان داشت. ادامه دارد......................
